Een droomresort aan zee, om op verhaal te komen. Voor wie moe is, verdrietig of verward. Een plek waar je je vrij kunt voelen maar waar ook een ritme heerst. Behalve eb en vloed ook rust, reinheid, regelmaat. Ik droom al een tijdje over zo’n plek. Waar je weinig meer hoeft te doen dan eten, lezen, zwemmen en wandelen. Om jezelf terug te vinden. Geestelijk en lichamelijk weer kracht te winnen. Inspiratie op te doen, goede gesprekken voeren over het leven. Kuren zoals de elite deed, maar dan bereikbaar voor iedereen. Ik mailde dit aan een vriend:

“Ik zou zo graag een maand of meer in zo’n oerdegelijk Zwitsers sanatorium willen verblijven. Alleen, zonder gezin, zonder bekenden. Met gezonde voeding, berglucht, een meertje dichtbij en wat bos en verder stilte. Met af en toe een therapiesessie of een behandeling. Ligkuren, meditatie, zitten op een klapstoel in een zoutgrot. Een schoonheidsbehandeling door een potige Oostblokdame die alle overbodigheid van je lijf en leden scrubt met Keltisch zeezout en geneeskrachtige kruiden die gekweekt zijn zonder bestrijdingsmiddelen. Sessies aquarelschilderen of creatief schrijven met andere neuroten. Een aantrekkelijk bebaarde, functioneel zwijgende Freudiaanse therapeut die je geraaskal netjes notuleert en je daarna diep laat ontspannen onder hypnose. Sauna. Kaasfondue. Sjamanenceremonies, huilen en schreeuwen naar de maan. ’s Nachts gaan zwemmen en het Almachtige Universum omarmen in een krankzinnig spirituele trip.”

Niet in de bergen, maar aan het einde van de wereld ontstond dit resort. Aan de kust van de Noordzee. Halverwege de corona-uitbraak, waarin de hele wereldbevolking liet zien vele vaste patronen te kunnen doorbreken als dat de gezondheid van de ander en zichzelf zou kunnen redden. Gezond blijven bleek zelfs belangrijker dan de economie.

Iedereen die ik ken is moe. Zelfs de sporters, zelfs degenen die doen waar ze altijd van hebben gedroomd. We vinken lijstjes af, willen alles zo optimaal mogelijk doen. We snakken naar transformatie, zingeving. En dat zetten we heus volgend jaar op de agenda, als we genoeg hebben gespaard – geld of tijd of moed. Wereldwijd zijn we verslaafd aan pillen en aan zelfverbetering. De waarde van de wellnessindustrie is een geschatte 4,5 biljoen dollar.

Ontspannen en ontsnappen, het scheelt maar een paar letters. In het Nealennia Instituut kun je op adem komen en onderzoeken wat gezondheid en ziekte betekenen in je leven. Het is een ode aan traagheid, leven met het getij. Een ode aan fantasie: therapie is een dosis verbeeldingskracht toevoegen op plaatsen in je leven waar er een gebrek aan was. Nealennia is ook een ode aan het proces van helen, heel worden, ontbrekende delen toevoegen: het zwart en het wit, eb en vloed, verdiet en blijheid, dood en leven. Nealennia helpt je met magisch denken: één plus één is drie, meer dan de som der delen. Lichaam, geest en ziel. Scheppen, handhaven, vernietigen.

Doe mee en help Nealennia groeien: als lezer, schrijver, zoeker, kunstenaar. Schrijvers kunnen me benaderen als patient of als genezer. Neem een rol aan, schrijf me: de mooiste stukken zal ik hier delen. Kunstenaars die geinspireerd zijn door de zee, het strand: ik heb een plekje voor je in de Gele Kamer, Salon voor Hedendaagse Kunst. Ik = Maria Timiaan, schrijver en curator. Curator stamt af van het Latijnse curare: verzorgen, genezen.

Contact: timiaan@gmail.com

“To remain stable is to refrain from trying to separate yourself from a pain because you know that you cannot. Running away from fear is fear, fighting pain is pain, trying to be brave is being scared. If the mind is in pain, the mind is pain. The thinker has no other form than his thought. There is no escape.

You are that vast thing that you see far, far off with great telescopes.”

Alan Watts